De bubbelmythe

De mythe van de bubbel (en een effectiever perspectief)

Bubbels van vier, van vijftien, van vijf... België heeft het idee van 'bubbels' geïntroduceerd met als doel de verspreiding van Covid-19 tegen te gaan.

Verbazingwekkend, want het werkt enkel op papier. Gezien de ernst van de situatie is het naar mijn mening tijd om een ander model te hanteren.

Ingewikkeld

Onderstaande afbeelding werd begin mei gepubliceerd door "De Standaard". De complexiteit is verbluffend en het is meteen al duidelijk dat dit niet kan werken. Er is zoveel communicatie nodig om het systeem sluitend te maken en het idee dat zoiets in de praktijk werkt, is louter theorie.

De onvermijdelijke praktijk

Logischerwijs gebeurt het volgende: iedereen bedenkt een eigen bubbel en moet die afstemmen op de bubbels van alle anderen in de bubbel. Om dit zorgvuldig te doen, moet IEDEREEN een precieze planning maken. Vergeet het maar. De meest mensen gaan uit van zichzelf (als ze zich er al aan houden) en dus gaan alle bubbels overlappen met als resultaat iets dat nog minder isolatie geeft dan de schuimkraag van een glas bier: allemaal bubbels die naadloos in elkaar overgaan en gedeeltelijk samenvallen. het is een soort hinkelbaan voor het virus, waarin het eenvoudig van bubbel naar bubbel kan springen. Het begon met bubbels van vier, tot voor kort van vijftien en nu vijf. Wie heeft ooit bedacht dat er iemand in staat zou zijn om bubbels van vijftien personen van elkaar te isoleren? Dat is totaal niet effectief. Sterker: statistisch gezien gaat het hele concept mank. Zitten er ook wiskundigen in de GEES? Ik vraag het me af, maar dit is vooral een wiskundig en niet een medisch vraagstuk.

Wat dan wel?

Reduceer het hele verhaal principieel tot huishoudens. Degenen die in één huis wonen kunnen geen sociale afstand bewaren. Het heeft geen zin en vooral nadelen om dat te proberen. Dus het huishouden is de 'bubbel' en verder niemand. Voor iedereen daarbuiten geldt: 1,5m afstand, mondkapje binnen en op drukke plaatsen. Voor iedereen geldt: goede handhygiëne. Dit is eenvoudig en voor iedereen te begrijpen, in tegenstelling tot het absurde schema van "De Standaard".

Maar...

Ik zie nog twee problemen met deze aanpak:

• Kinderen die bij een van de ouders wonen, moeten natuurlijk naar de andere ouder kunnen. Daar kan een uitzondering voor gemaakt worden. In ieder geval blijft de regeling daardoor eenvoudig.
• Alleenwonenden mogen niet volledig geïsoleerd worden. Voor alleenwonenden zou je nog een 'virtueel' huishouden met 3 andere alleenwonenden kunnen accepteren (de gemiddelde gezinsgrootte).

En nog dit...

Het is belangrijk dat beleidsmakers/adviseurs bij dit soort dingen zich realiseren dat niet iedereen zich zo ingraaft in de materie als zij en dat ook niet iedereen hoogopgeleid is. Zo'n schema als hieronder is voor een flink aantal mensen veel te ingewikkeld. Helaas houdt het virus daar geen rekening mee!

Een ander punt is dat de regels getuigen van overdreven micromanagement. Wie een land bestuurt moet opletten niet alles in details te specificeren, want dan verliezen de mensen de grote relevante lijnen uit het oog. En daarmee zijn de regels onbedoeld mede oorzaak van verdere verspreiding geworden.